بـيـا کـه بـاز مـرا بـيـقـرار خـواهـي کـرد
بـه يک اشاره زمين را بهار خواهي کرد
کـمـان و تـيـر بگـير و بـه کوي عشق بيا
عـقاب کـوه احـد را شـکـارخـواهي کـرد
سکوت مي شکـند تکسوار وادي عشق
چـنان کـه در دل صحـرا غبار خواهي کرد
هر آن چـه موعظه کـردم دلـم مهار نشد
بگـو بـراي دل مـن چـه کـار خـواهي کرد
تـو را بـه هر چـه قسم آتش غزل بنشين
کــه رازهـاي مــرا آشـکـار خـواهي کـرد

اَللَّـهُــمَّ عَــجِّـل لِـوَلـِيـکَ الـفَـرَج

دوستدار دوستي ات

منتظرم تا...